Sakramenty

SAKRAMENT CHRZTU

Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu (vitae spiritualis ianua) i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania (KKK 1213)

Sakrament chrztu sprawowany jest w naszej parafii w terminie ustalanym indywidualnie z rodzicami dziecka. Aby ochrzcić dziecko należy zgłosić się do kancelarii parafialnej (pon.-sob. po wieczornej mszy świętej) i przedstawić następujące dokumenty:

  1. Akt urodzenia dziecka
  2. Dane rodziców:  imię i nazwisko, w tym nazwisko panieńskie matki, data i miejsce urodzenia, data i miejsce zawarcia związku małżeńskiego).
  3. Dane rodziców chrzestnych dziecka: imię i nazwisko i dokładny adres (chrzestni ochrzczeni poza naszą parafią dostarczają ze swojej parafii zaświadczenie stwierdzające, iż są praktykującymi katolikami i mogą zostać rodzicami chrzestnymi).

Należy pamiętać o tym, by przed chrztem przystąpić do sakramentu pokuty a w czasie Mszy świętej chrzcielnej przyjąć Komunię świętą w intencji dziecka.

Osoby dorosłe, z różnych względów nie ochrzczone, które na swojej drodze życiowej spotkały Boga i pragną go poznać i do niego zmierzać we wspólnocie Kościoła Rzymsko-Katolickiego zapraszamy na spotkania drogi neokatechumenalnej, która przygotowuje dorosłych kandydatów do chrztu. Szczegóły na stronie www.katechezyneo.pl

 

SAKRAMENT POKUTY

Ci zaś, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu, grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą (KKK 1422).

Sakrament pokuty jest sprawowany w naszym kościele:

– w dni powszednie przez przed mszą świętą
– w niedzielę przed mszą świętą (na prośbę penitenta)
– przy okazji rekolekcji adwentowych i wielkopostnych, misji parafialnych, odpustu. (w takich wypadkach terminy spowiedzi są podawane  odpowiednio wcześnie podczas ogłoszeń parafialnych)
– zawsze na prośbę penitenta.

W przypadku niedogodności terminów bądź lokalizacji, zapraszamy na stronę http://www.spowiedz.pl/konfes.htm gdzie znajdziecie kościoły w całej Polsce, w których spowiedź jest dostępna niemal zawsze przez cały dzień. Dla tych, którzy w ostatniej chwili zapragnęli skorzystać z sakramentu pokuty i w pełni uczestniczyć w świętowaniu  Zmartwychwstania Chrystusa podczas Świąt Wielkanocnych kierowana jest też ogólnopolska akcja Noc Konfesjonałów – serwis internetowy nockonfesjonalow.pl ma na celu pomoc w dotarciu do najbliższej świątyni, w której można skorzystać z sakramentu pokuty.

Jak dobrze przygotować się do spowiedzi?

Od wieków obowiązuje  pięciostopniowa droga zalecana przez Kościół a znana pod nazwą 5 warunków dobrej spowiedzi. Nie wystarczy jednak znać je na pamięć, ale konieczna jest umiejętność ich zastosowania w praktyce sakramentu pokuty.

5 warunków dobrej spowiedzi:

  1. Rachunek sumienia – czyli przemyślenie swojego postępowania (myśli, mowy i uczynków) w świetle prawa moralnego, które wyraża się w przykazaniach Bożych i kościelnych i odpowiedź na pytanie w którym miejscu znieważyłem Boga swoim postępowaniem popełniając grzech przeciw Bogu, bliźniemu lub samemu sobie. Każdy z nas pamięta rachunek sumienia w formie pytań dostępny w książeczkach do I Komunii św. Należy jednak pamiętać, że taka forma jest odpowiednia dla dzieci. Młodzież, dorośli, małżonkowie, duchowieństwo, osoby w podeszłym wieku potrzebują rachunku sumienia dopasowanego do swojego wieku i stanu. Wiele dobrych przykładów znajdziemy obecnie w modlitewnikach, na religijnych stronach internetowych.
  2. Żal za grzechy. Jest to – obok wyznania grzechów najważniejszy element spowiedzi, od którego zależy ważność sakramentu. Nie żałując za swoje złe postępowanie nie możemy otrzymać rozgrzeszenia. Fakt czy jest w nas obecny żal za grzechy można sprawdzić odpowiadając sobie na pytanie czy gdybym był/była w podobnej sytuacji grzechu, czy zrobiłbym, zrobiłabym to jeszcze raz? Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, nie ma w nas żalu, który należy wzbudzić. Inaczej spowiedź będzie nieszczera, a przez to nieważna i świętokradcza.
  3. Szczera spowiedź.Spowiedź jest szczera gdy wyznane zostaną wszystkie grzechy, jakie pamiętamy, kiedy stajemy przed Chrystusem Miłosiernym w całej prawdzie swej grzesznej nędzy, odkrywając mu nasze rany. W przypadku grzechów ciężkich należy ponadto wyznać ich ilość. Grzech ciężki ma miejsce gdy są spełnione trzy warunki:
    1. Mamy świadomość, że nasze postępowanie jest grzechem
    2. Dokonujemy danego czynu w pełni dobrowolnie (nikt nie zmusza)
    3. Grzech dotyczy „sprawy ważnej” (tzw. dużego kalibru) np. większej kradzieży, poważnego uszczerbku na zdrowiu bliźniego, kłamstwa o poważnych skutkach itp.
  1. Mocne postanowienie poprawy. Decyzja o spowiedzi niesie ze sobą decyzję o zerwaniu z dotychczasowym grzechem. Wiąże się ona bezpośrednio z żalem za grzechy i jest jego częścią. Nigdy nie deklarujemy postanowienia poprawy ze wszystkiego, bo nie poprawimy się z niczego. W celu skutecznej realizacji tego punktu wybieramy sobie jeden grzech czy słabość, z którą w sposób szczególny postanawiamy walczyć, unikać. Często stajemy bezradni wbrew naszego uwikłania w grzech i nie umiemy się z niego uwolnić. Wówczas należy zapytać spowiednika  radę, sposób postepowania. Dotyczy to szczególnie wszelkiego rodzaju nałogów. Przy następnej spowiedzi zaleca się rozliczenie z pracy nad sobą w obszarze grzechu, który obraliśmy jako postanowienie poprawy.
  1. Zadośćuczynienie Bogu i bliźniemu. (Restytucja). Osoba spowiadająca się jest zobowiązania nie tylko do  wyznania swoich grzechów i objęcia ich żalem, ale także do naprawienia z nawiązką szkód, wyrządzonych przez jego grzech wobec Boga, bliźniego i siebie samego. I tak np. spowiadający  się z kradzieży np. samochodu jest zobowiązany do zwrotu jego samego lub równowartości pieniężnej właścicielowi; osoba spowiadająca się z oszczerstwa czy obmowy jest zobowiązana do przeproszenia oczernionego i odwołania kłamstw wypowiedzianych na temat poszkodowanego. Zbyt często spowiadający się mylą pokutę, którą zadaje spowiednik z zadośćuczynieniem. A są to dwie różne sprawy. Pokuta jest symboliczną kara za grzech; zadośćuczynienie natomiast jest oddaniem tego, co się poszkodowanemu przez grzech należy ze sprawiedliwości. Zadośćuczynienie – o ile to możliwe – należy uczynić jeszcze przed spowiedzią.

Bez spełnienia któregokolwiek z 5 warunków dobrej spowiedzi nie można mówić o „dobrej spowiedzi” a często należy ją nazwać niegodziwą lub wręcz nieważną.

 

SAKRAMENT EUCHARYSTII

Eucharystia jest „źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego” 130 „Inne zaś sakramenty, tak jak wszystkie kościelne posługi i dzieła apostolstwa, wiążą się ze świętą Eucharystią i do niej zmierzają. W Najświętszej bowiem Eucharystii zawiera się całe duchowe dobro Kościoła, a mianowicie sam Chrystus, nasza Pascha” (KKK 1324)

Sakrament Eucharystii przyjmujemy najczęściej w czasie mszy świętej. Ponadto jest praktykowana Komunia święta poza mszą świętą (np. w czasie spowiedzi adwentowych lub wielkopostnych), lub jako wiatyk dla umierających. Bez względu na okoliczności przyjmowania Najświętszego Sakramentu należy do Jego przyjęcia być odpowiednio przygotowanym. Pierwszym i najważniejszym warunkiem jest bycie w stanie łaski uświęcającej (stan przyjaźni z Bogiem wyrażający się w oczyszczonej z grzechów w sakramencie pokuty duszy). Nie należy przyjmować Komunii świętej więcej niż dwa razy dziennie. Dla osób nie mogących przyjąć Chrystusa do swego serca (czy to ze względu na utratę łaski uświęcającej, czy ze względu na chorobę i uczestnictwo we mszy świętej za pośrednictwem radia bądź telewizji), Kościół zaleca praktykowanie „Komunii duchowej”. Polega ona na odmówieniu w ciszy specjalnej modlitwy pragnienia w momencie gdy inni uczestnicy liturgii przyjmują Najświętszy Sakrament do swych serc. Oto jej treść:

Pragnę Cię przyjąć, Panie z tą samą czystością i pobożnością, z jaką przyjęła cię Twoja Najświętsza Matka, z duchem i żarliwością świętych. (odmawia się trzy razy).

Przygotowanie do przyjęcia I Komunii świętej odbywa się w ramach lekcji religii w klasie II szkoły podstawowej. Nadchodzi jednak poważna zmiana. Od 1 września 2012 roku, Pierwsza Komunia Święta będzie udzielana pod koniec klasy trzeciej szkoły podstawowej. Postanowienie to dotyczy dzieci, które, rozpoczną naukę w klasach pierwszych szkół podstawowych w dniu 1 września 2012 roku a I Komunie świętą przyjmą w maju 2014r. Tak więc w maju roku 2013 nie będzie Uroczystości pierwszokomunijnych.

 

SAKRAMENT BIERZMOWANIA

Sakrament bierzmowania wraz z chrztem i Eucharystią należy do „sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego”, którego jedność powinna być zachowywana. Należy zatem wyjaśniać wiernym, że przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu. Istotnie, „przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej (KKK 1285).

Przygotowanie do przyjęcia sakramentu bierzmowania obejmuje uczniów klas I-III Gimnazjum. Na spotkania formacyjne do parafii uczęszczają gimnazjaliści będący naszymi parafianami. Osoby spoza parafii także mogą w nich uczestniczyć za wiedzą i zgodą proboszcza właściwego dla miejsca zamieszkania, z podaniem rozumnej przyczyny. Terminy spotkań i szczegóły organizacyjne są podawane w ogłoszeniach parafialnych na początku września.

 

MAŁŻEŃSTWO

Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu (KKK 1601)

Aby zawrzeć sakramentalny związek małżeński (ślub konkordatowy) – należy przejść przez następujące etapy

1.      wizyta w kancelarii parafialnej:

Na I rozmowę narzeczeni zgłaszają się do kancelarii parafialnej nie później jak 3 miesiące przed planowanym ślubem. Dokumenty, które należy przedłożyć:

– PEŁNĄ metrykę chrztu nie starszą niż 6 miesięcy (jeżeli chrzest miał miejsce poza naszą parafią),

– dowód osobisty,

– świadectwo ukończenia katechizacji w zakresie szkoły średniej (tzw. indeks katechizacji)

– w przypadku osób owdowiałych, należy przedstawić wyciąg z księgi zmarłych wydany przez parafię, w której odbył się pogrzeb małżonka.

– zaświadczenie o uczestnictwie w kursie przedmałżeńskim i spotkaniach w poradni małżeńskiej (można donieść później niż na I rozmowę). W kursie należy uczestniczyć w dowolnie wybranej przez siebie parafii, która taki kurs organizuje (np. w Parafii ŚŚ. App. Szymona i Judy Tadeusza w Skawinie kurs odbywa się w miesiącach roku szkolnego – akademickiego (listopad, styczeń, marzec, maj, czerwiec, wrzesień). Rozpoczęcie każdego kursu w pierwszą niedzielę wymienionych miesięcy w budynku Szkoły katolickiej ul. Ks. Troski 17A w sali nr 6 o godz. 15:00.)

Na zakończenie ksiądz umówi się z narzeczonymi na II spotkanie.

Narzeczeni w ustalonym terminie zgłaszają się na II rozmowę z ks. Proboszczem. Na miesiąc przed ślubem należy z otrzymaną w kancelarii kartką przystąpić do spowiedzi świętej. Druga spowiedź narzeczonych odbywa się na kilka dni przed ślubem. Przystępując do sakramentu informujemy spowiednika, iż jest to spowiedź przedślubna.

2.      Zgłoszenie się do Urzędu Stanu Cywilnego

Do urzędu udajemy się po zaświadczenie o braku okoliczności wykluczających zawarcie małżeństwa.

W tym celu należy przedłożyć następujące dokumenty:

– dowody osobiste
– skrócone odpisy aktów urodzenia
– wdowiec/wdowa musi przynieść akt zgonu współmałżonka

UWAGA! Zaświadczenie z USC jest ważne tylko trzy miesiące od daty wydania. Ślub  musi się odbyć  do tego czasu.

W USC należy odpowiedzieć na kilka formalnych pytań, do których nie trzeba się przygotowywać. Jedyne co należy ustalić przed wizytą, to nazwisko jakie przyjmie żona i dzieci po zawarciu związku, gdyż trzeba te informacje podać urzędnikowi.

3.      II wizyta w kancelarii parafialnej

Narzeczeni przychodzą na umówiony na I spotkaniu termin (na około tydzień przed ślubem) i przynoszą ze sobą następujące dokumenty:

– zaświadczenie o braku okoliczności wykluczających zawarcie małżeństwa (dokument z USC)
– zaświadczenie o uczestnictwie i ukończeniu kursu przedmałżeńskiego i spotkań w poradni rodzinnej (o ile jeszcze nie zostały dostarczone)
– potwierdzenie o odczytaniu zapowiedzi w parafiach narzeczonych
– zaświadczenie o odbytej spowiedzi przedślubnej

 

NAMASZCZENIE CHORYCH

Często Jezus żąda od chorych wiary . By ich uzdrowić, posługuje się znakami, takimi jak dotknięcie śliną i nałożenie rąk, nałożenie błota i obmycie. Chorzy starają się Go dotknąć, „ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich” (Łk 6, 19). W ten sposób w sakramentach Chrystus nadal „dotyka”, aby nas uzdrowić. (KKK 1504)

Sakrament namaszczenia chorych, zwany błędnie „ostatnim namaszczeniem” jest przeznaczony dla:

– ciężko chorych
– przewlekle chorych
– osób będących w podeszłym wieku, niekoniecznie chorych (w takim wypadku można przyjąć sakrament razy  na kilka miesięcy)
– dla wszystkich chrześcijan w obliczu zagrożenia życia. W przypadku umierających. Bardzo prosimy nie czekać aż chory starci przytomność, ale wezwać kapłana odpowiednio wcześnie, nie zważając na porę dnia czy nocy.

Sakrament ten można przyjąć zawsze w razie potrzeby. Jeśli mamy w domu chorego, lub osobę w podeszłym wieku, należy zgłosić chorego kapłanowi. W naszej parafii ksiądz nawiedza chorych w domach w I sobotę miesiąca. Służąc sakramentem pokuty i Eucharystii. W razie potrzeby udzieli także namaszczenia chorych.

Należy wtedy przygotować:

Stolik nakryty białym obrusem lub godne miejsce na Najświętszy Sakrament.Krzyżyk i dwie świece, które zapala się po przyjściu kapłana.
Uczestniczyć wraz z chorym w obrzędzie sakramentu (wyłączając spowiedź).

Skutki sakramentu:

Szczególny dar Ducha Świętego. Pierwszą łaską sakramentu namaszczenia chorych jest łaska umocnienia, pokoju i odwagi, by przezwyciężyć trudności związane ze stanem ciężkiej choroby lub niedołęstwem starości. Ta łaska jest darem Ducha Świętego, który odnawia ufność i wiarę w Boga oraz umacnia przeciw pokusom złego ducha, przeciw pokusie zniechęcenia i trwogi przed śmiercią 114 . Wsparcie Pana przez moc Jego Ducha ma prowadzić chorego do uzdrowienia duszy, a także do uzdrowienia ciała, jeśli taka jest wola Boża 115 . ponadto, „jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (KKK 1520)

Zjednoczenie z męką Chrystusa. Przez łaskę tego sakramentu chory otrzymuje siłę i dar głębszego zjednoczenia z męką Chrystusa. (KKK 1521)

– Łaska eklezjalna. Chorzy, którzy przyjmują ten sakrament, „łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzają dobra Ludowi Bożemu” 117 . Celebrując ten sakrament, Kościół w komunii świętych wstawia się w intencji chorego. Ze swej strony chory przez łaskę tego sakramentu przyczynia się do uświęcenia Kościoła i do dobra wszystkich ludzi, dla których Kościół cierpi i ofiaruje się przez Chrystusa Bogu Ojcu.(1522)

– Przygotowanie do ostatniego przejścia. Jeśli sakrament namaszczenia chorych udzielany jest wszystkim, którzy cierpią z powodu ciężkiej choroby i niedołęstwa, to tym bardziej jest on przeznaczony dla tych, którzy zbliżają się do kresu życia 118 , tak że nazywano go również sacramentum exeuntium 119 , „sakramentem odchodzących”. Namaszczenie chorych dopełnia rozpoczęte przez chrzest dzieło naszego upodobnienia się do misterium Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Jest ono ostatnie w szeregu świętych namaszczeń, które wyznaczają etapy życia chrześcijanina: namaszczenie przy chrzcie wycisnęło na nas pieczęć nowego życia; namaszczenie przy bierzmowaniu umocniło nas do życiowej walki. To ostatnie namaszczenie otacza koniec naszego ziemskiego życia jakby ochroną, zabezpieczającą nas na ostatnią walkę przed wejściem do domu Ojca (KKK 1523)

 

SAKRAMENT ŚWIĘCEŃ

Sakrament święceń jest sakramentem, dzięki któremu posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełniane w Kościele aż do końca czasów. Jest to więc sakrament posługi apostolskiej. Obejmuje on trzy stopnie: episkopat, prezbiterat i diakonat. (KKK 1536)

Sakrament święceń może otrzymać ochrzczony mężczyzna, który:

– rozeznał w swoim sercu, że Bóg powołuje go do tej posługi
– ukończył seminarium duchowne
– ukończył 24 lata
– chce i rozumie potrzebę zachowania celibatu

Wszelkich potrzebnych informacji i pomocy w rozeznaniu powołania udziela nasze Seminarium Duchowne w Krakowie www.wsd.diecezja.krakow.pl